Whitehorse

Zoals altijd ben ik bang dat ik teveel in mijn tas heb gestopt. Ik mag 23 kilo meenemen, ik heb geen idee hoe 23 kilo aanvoelt maar mijn tas is behoorlijk zwaar. De mevrouw bij de incheckbalie weegt mijn tas, bevreesd kijk ik mee. Net 14 kilo. Gelukkig, zeg ik, ik was bang dat ik overgewicht had. Nou ja, corrigeer ik mezelf snel, ik weet dat ik dat heb, maar ik was bang dat mijn tas het ook had. Jullie zien er beiden goed uit, zegt de mevrouw.Maakte ik me eerst nog zorgen over wat ik moest doen met 7 uur overstaptijd in Vancouver, nadat we met 5 uur vertraging vertrokken vanaf Schiphol maakte ik me zorgen of ik de overstap nog wel zou halen. De stewardessen denken van wel maar laten me op mijn verzoek tijdens de landing in de businessclass zitten zodat ik er snel uit kan. De Nederlandse piloot die in Canada werkzaam is en naast me zit stelt me gerust en geeft me tips over hoe ik de lange rijen kan vermijden.Het lukt en zo land ik om half 11 's avonds op de luchthaven van Whitehorse.In 1899 trok een stroom goudzoekers over de Yukon River naar het fortuin van de Klondike. Op de oever beneden in de canyon ontstond een tentenkamp, de plek werd Whitehorse genoemd omdat de schuimende baren van de gevaarlijke stroomversnellingen van de rivier deden denken aan de wapperende manen van witte paarden.Het is de hoofdstad van de regio Yukon. In 1900 was er een spoorwegverbinding met Skagway waar de goudzoekers veel gebruik van maakten, er waren radarboten om eten en machines naar het noordelijker gelegen Dawson City te vervoeren. In 1942 was er de Alaska Highway waardoor het inwonersaantal groeide tot het huidige 21500.De gemoedelijke stad heeft nog een aantal historische gebouwen in western stijl. Een toeristentreintje rijdt langs de Yukon River langs de bezienswaardigheden van de stad. De mensen zijn erg vriendelijk, de straten zijn schoon. Op de oever ligt de SS Klondike, een gerestaureerde radarboot. Ernaast spelen mensen cricket in traditionele kleding.Ik loop 5 kilometer langs de rivier naar de fish ladder, waar vissen geholpen worden de dam over te steken.Iedere avond wordt door de Frantic Follies een revue opgevoerd uit de tijd van de goudzoekers. Een vermakelijke voorstelling met can can danseressen, zingende zagen en sketches. Gelukkig zit de zaal vol met cruisende Amerikanen die driftig mee klappen en lachen.Morgen per trein naar het Amerikaanse deel van Alaska.