Alaska en Canada

Het voelt raar om op vakantie te gaan.

Ik ga nooit zo vroeg in het seizoen. Meestal ebt de drukte op mijn werk en in mijn hoofd eerst weg, dan vul ik het tijdens mijn reis met mooie nieuwe indrukken. Maar wil ik de dingen zien die ik wil zien, dan moet ik in augustus.
De afgelopen maanden heb ik gezondsheidsproblemen gehad. Deze zijn deels verholpen maar het deel wat er nog zit speelt dusdanig dat ik me tot op de dag van vandaag afvraag of het slim is om deze vakantie door te laten gaan.

En dan is er 17 juli.
Mensen vallen letterlijk uit de lucht.
Ik heb geen angst dat hetzelfde mij zal overkomen.
Wel zullen de mensen samen met mij in het vliegtuig niet hetzelfde zijn. Niet enkel de man die naar zweet stinkt, de vrouw die zo mooi is dat het pijn doet, het kind dat te hard jengelt. Het zijn mensen geworden met levens, met familie, vrienden, collega's. Mensen die ook zomaar met elkaar in een veld kunnen komen te liggen.

Ik ga vast mooie dingen zien.
Dorpen in de stijl van het wilde westen. Gletsjers. Beren, walvissen, orka's. Nationale Parken. De prachtige treinreis met de Rocky Mountaineer en de imponerende tocht langs de kust met de Alaska Marine Highway.

Ruim 3 weken op reis.
Het gaat me vast goed doen.