Muurtje

Zondagochtend zitten de noedelrestaurants om 7 uur al vol. De eerste mensen hebben al een kleedje op straat gelegd met te verkopen spullen of etenswaar en auto's banen zich een weg over de al vollopende straten. De chauffeur van deze excursie doet dit luid toeterend, de hele dag door. Hij toetert naar iedereen. Voetgangers die over willen steken omdat hun licht op groen staat, auto's die stilstaan omdat ze voetgangers die groen licht hebben wel over laten steken, eigenlijk naar iedereen die op zijn pad komt. Gids Linda is daarentegen erg grappig. Een klein meisje, halflang zwart haar, een brilletje met dikke glazen die haar pretogen niet verhullen. Ze is opmerkzaam en reageert heel alert, met humor.
Met een internationale groep van 11 mensen zijn we op weg naar de Chinese Muur. In de groep ook 3 Nederlanders, een jongen met zijn jongere neef en nicht. Als ik hem naar zijn reisplan vraag vertelt hij al snel dat hij nu eigenlijk op huwelijksreis zou zijn. In mei vertelde zijn aanstaande verliefd te zijn op een andere man, en voor hem te kiezen, ook al was hij nog niet gescheiden en waren er kinderen in het verhaal betrokken. Hij annuleerde zijn vliegtickets naar Amerika en liet zijn neef en nicht beslissen waar ze naar toe wilden. Al snel stoppen we bij de eerste fabriek, dit keer krijgen we te zien hoe jade wordt bewerkt. Ik moet denken aan die keer dat ik als 19-jarige enthousiast met een folder over een hele goedkope busreis naar Antwerpen naar het toenmalige vriendje stapte. Voor we het wisten waren we op een verkoopshow beland voor dekbedden, samen met zo'n 70 enthousiaste bejaarden. We ontsnapten en gingen met een reguliere bus door naar Antwerpen en met de verkopers weer terug.

Na de jade gaan we naar Underground Palace, daar liggen 13 keizers uit de Mingdynastie begraven. Als begraafplaatsgek zou dit me moeten aanspreken. Maar in feite is het een saaie ruimte negen 9 verdiepingen onder de grond met diverste rode kisten die zo bij Xenos gekocht zouden kunnen zijn en een bordje erbij wie erin ligt. De lunch is weer een toeristengebeuren maar heeft nu wel een Chinese stijl. We zitten aan een ronde tafel, daarop een schijf die kan draaien en daarop worden naast rijst diverse bijgerechten geplaatst met kip en groenten. Het is gaan regenen als we naar de Muur gaan. We gaan per stoeltjeslift naar boven. Ik moet denken aan de familievakanties in Oostenrijk, waar mijn moeder dapper meeging, vooral niet naar beneden kijkend ook al probeerden wij, rotkinderen als we waren, haar daartoe te verleiden. Bij de palen moest ik altijd denken aan het geluid van de snijbonenmolen. Nu snap ik iets van de angst van mijn moeder, dit is best hoog en als je alleen in zo'n tweezitter zit, hangt 'ie enigszins uit balans. Boven is het niet heel druk, ik had bewust gekozen voor een excursie naar een minder toeristisch deel. En dan sta je opeens op De Muur. Als het niet regent zal dit veel indrukwekkender zijn. Dan heb je veel meer uitzicht, en dan krijg je iets meer beeld van de grootsheid van deze hoeveelheid stenen.

Op de terugweg krijgen we weer 2 demonstraties. Eerst naar een parelfabriek, hier kost het me geen enkele moeite om nee te zeggen. Linda vraagt of ik de huidcreme al geprobeerd heb en voor ik het weet staat een verkoopster mijn handen vol te smeren. Daarna wederom een theeceremonie, die we vooral gebruiken om op te warmen. D e chauffeur toetert nog agressiever, ook tegen auto's voor hem in de file, ongeacht of dit een politieauto is. En als 3 rijstroken onvoldoende zijn dan creëren we gewoon een vierde Morgen een dag zonder gids.