Juneau - deel 1
5 augustus 2014 - Juneau, Alaska, Verenigde Staten
Sanne is stoer!!!
Maar daarover straks meer.
De boot van Alaska Marine Highway is kneuterig vergeleken met de cruiseschepen waar 'ie tussen ligt. Er zijn 7 verdiepingen. De eerste 2 zijn voor auto's en fietsen. Daarboven de hutten voor de langere afstanden en dan dek 7 met een restaurant, snackbar, en lounge. Daarboven zit nog het solarium. Een overkapping met warmtelampen. Er staan witte plastic tuinstoelen waarin mensen zich settelen met boek en slaapzak om zo een hut te besparen. Je mag ook met je tentje op het dek staan, 1 iemand heeft dat op mijn tocht, een 2e moet zijn tent snel redden als de wind ermee aan de haal gaat. Het gezelschap op de boot is divers. Families, outdoormensen, hippies, in alle leeftijden. De boot vaart langzaam door dit Noors aandoende landschap. Ik lig eerst onder het solarium maar als om half 11 de lampen uitgaan wordt het zonder slaapzak te koud en ga ik in de lounge zitten wachten tot we aankomen in Juneau. Een uur vertraging, dus ik loop pas om 2 uur 's nachts van boord. Gelukkig heb ik een transfer geregeld. Op het kaartje dacht ik gezien te hebben dat het wel te belopen was, later blijkt dat er 2 terminals zijn, die voor cruiseschepen in de stad en die voor het gewone volk, 17 km buiten Juneau. Mijn chauffeur, een Bulgaarse student die nu voor de 4e keer op een studentenvisum in de zomer komt werken, heeft op me gewacht. Ik regel meteen mijn transfer voor de excursie van vandaag, om half 5 vanmorgen moet ik alweer klaarstaan, dus maar anderhalf uur slaap. Hij brengt me naar de kleine luchthaven. Juneau en de plaats waar ik heenga, Gustavus, liggen op een eiland en zijn alleen per boot of vliegtuig bereikbaar. Vliegtuigjes worden gebruikt om de post en de krant rond te brengen en ook om mensen/toeristen te vervoeren. Dus daar zit ik dan, naast de piloot in een vierzitter, zo'n propellorvliegtuigje. Ik waan me in een film, helemaal geweldig! Iedere schommeling voel je, je ziet ieder knopje dat wordt ingedrukt en samen scheren we over het spectaculaire landschap. Het is vroeg, 6 uur, de zon staat op en rekt zich uit over de groene bergen. De piloot wijst me op een kudde berggeiten. Met een glimlach van oor tot oor sta ik tegenover de man die me naar een lodge brengt in het Glacier National Park. Het is een man van weinig woorden, hij heet me welkom in Gustavus, later in Glacier National Park en aan het eind bij Glacier Lodge. De lodge ligt prachtig aan het water, midden in de bossen. Vanuit hier zijn veel excursies en trekkings mogelijk.
Ik ga een dagje varen met een groep, een ranger gaat mee om te vertellen. We varen tussen de bergen door en het lijkt een beetje op een safari in Afrika. Wie spot de dieren het eerst en wie heeft de beste en grootste telelens. Ik verlies beide wedstrijden en moet loslaten dat het niet alleen gaat om het vastleggen maar meer om het ervaren. Otters drijven op hun rug langs de boot, zeeleeuwen maken een enorme herrie, op elkaar gelegen op een eilandje. We zien een bruine beer over de rotsen lopen, een witte berggeit en 2 wolven. Bijzonder dit zo in het wild te zien. Walvissen zien we uit de verte, we zien alleen de plons de hun staart veroorzaakt. Aan het eind diverse gletsjers. Een prachtig gezicht, wit-blauw ijs, ofwel in een lange baan vanuit de bergen in het water uitkomend of als een muur eindigend zoals je op foto's ziet. Af en toe breekt er een stukje af, je hoort steeds onweergeluiden van de bewegende ijsmassa. Op het strand ervoor liggen honderden zeehonden, stil.
Terug mag ik ook weer met de seaplane. In het kantoortje langs het stukje asfalt met landingsstrepen waan ik me in een tv serie. De personages lijken zo te weggelopen uit Flying Docters.
Mijn geest zal moeite hebben te kiezen waar het over moet dromen.
Maar daarover straks meer.
De boot van Alaska Marine Highway is kneuterig vergeleken met de cruiseschepen waar 'ie tussen ligt. Er zijn 7 verdiepingen. De eerste 2 zijn voor auto's en fietsen. Daarboven de hutten voor de langere afstanden en dan dek 7 met een restaurant, snackbar, en lounge. Daarboven zit nog het solarium. Een overkapping met warmtelampen. Er staan witte plastic tuinstoelen waarin mensen zich settelen met boek en slaapzak om zo een hut te besparen. Je mag ook met je tentje op het dek staan, 1 iemand heeft dat op mijn tocht, een 2e moet zijn tent snel redden als de wind ermee aan de haal gaat. Het gezelschap op de boot is divers. Families, outdoormensen, hippies, in alle leeftijden. De boot vaart langzaam door dit Noors aandoende landschap. Ik lig eerst onder het solarium maar als om half 11 de lampen uitgaan wordt het zonder slaapzak te koud en ga ik in de lounge zitten wachten tot we aankomen in Juneau. Een uur vertraging, dus ik loop pas om 2 uur 's nachts van boord. Gelukkig heb ik een transfer geregeld. Op het kaartje dacht ik gezien te hebben dat het wel te belopen was, later blijkt dat er 2 terminals zijn, die voor cruiseschepen in de stad en die voor het gewone volk, 17 km buiten Juneau. Mijn chauffeur, een Bulgaarse student die nu voor de 4e keer op een studentenvisum in de zomer komt werken, heeft op me gewacht. Ik regel meteen mijn transfer voor de excursie van vandaag, om half 5 vanmorgen moet ik alweer klaarstaan, dus maar anderhalf uur slaap. Hij brengt me naar de kleine luchthaven. Juneau en de plaats waar ik heenga, Gustavus, liggen op een eiland en zijn alleen per boot of vliegtuig bereikbaar. Vliegtuigjes worden gebruikt om de post en de krant rond te brengen en ook om mensen/toeristen te vervoeren. Dus daar zit ik dan, naast de piloot in een vierzitter, zo'n propellorvliegtuigje. Ik waan me in een film, helemaal geweldig! Iedere schommeling voel je, je ziet ieder knopje dat wordt ingedrukt en samen scheren we over het spectaculaire landschap. Het is vroeg, 6 uur, de zon staat op en rekt zich uit over de groene bergen. De piloot wijst me op een kudde berggeiten. Met een glimlach van oor tot oor sta ik tegenover de man die me naar een lodge brengt in het Glacier National Park. Het is een man van weinig woorden, hij heet me welkom in Gustavus, later in Glacier National Park en aan het eind bij Glacier Lodge. De lodge ligt prachtig aan het water, midden in de bossen. Vanuit hier zijn veel excursies en trekkings mogelijk.
Ik ga een dagje varen met een groep, een ranger gaat mee om te vertellen. We varen tussen de bergen door en het lijkt een beetje op een safari in Afrika. Wie spot de dieren het eerst en wie heeft de beste en grootste telelens. Ik verlies beide wedstrijden en moet loslaten dat het niet alleen gaat om het vastleggen maar meer om het ervaren. Otters drijven op hun rug langs de boot, zeeleeuwen maken een enorme herrie, op elkaar gelegen op een eilandje. We zien een bruine beer over de rotsen lopen, een witte berggeit en 2 wolven. Bijzonder dit zo in het wild te zien. Walvissen zien we uit de verte, we zien alleen de plons de hun staart veroorzaakt. Aan het eind diverse gletsjers. Een prachtig gezicht, wit-blauw ijs, ofwel in een lange baan vanuit de bergen in het water uitkomend of als een muur eindigend zoals je op foto's ziet. Af en toe breekt er een stukje af, je hoort steeds onweergeluiden van de bewegende ijsmassa. Op het strand ervoor liggen honderden zeehonden, stil.
Terug mag ik ook weer met de seaplane. In het kantoortje langs het stukje asfalt met landingsstrepen waan ik me in een tv serie. De personages lijken zo te weggelopen uit Flying Docters.
Mijn geest zal moeite hebben te kiezen waar het over moet dromen.
Liefs, Hennie