Huiskamertjes

Ons leven in deze trein is behoorlijk overzichtelijk. We staan op om ongeveer 9 uur. Dan is het behelpen op de wc met verfrissingsdoekjes, papieren washandjes met zeep en meer van dat soort outdoor-handigheden. Je klapt je be dop met beddegoed en al, legt je slaapspullen in je reistas en loopt naar de restauratiewagen. Onderweg passeer je de Russen die in de halletjes de ene na de andere sigaret oproken. Je bestelt van de manulijst en ongeveer 20 minuten later heb je bijvoorbeeld pancakes of omelet. Wij zijn meestal de enigen. De andere passagiers zijn vooral Russen, op weg naar familie, die hun eigen eten op de tafel in de slaapcoupe hebben uitgestald. Ze groeten niet en lachen nauwelijks tegen ons. Ze blijven vaak de hele dag in hun joggingpakken op bed liggen met de tv hard aan.

Het landschap is vrij eentonig. Bomen, heel veel bomen, af en toe een rivier, een dorpje, een stad. En zo glijden we door de tijdzones van het land. 

Hoogtepunt van de dag is als er een langere stop is op een station. Op het perron staan dan vrouwtjes met gerookte vis, fruit en brood. Soms ook met grote teddyberen en spelletjes. Je hebt er 10 tot 20 minuten tijd, er gaat geen fluitje als de trein weer gaat rijden. Tussen de stops door lezen we of spelen we spelletjes. Om ongeveer 20 uur gaan we weer naar de restauratiewagen, drinken er bier en eten dingen als kip en entrecote. 's Avonds drinken we wodka, schrijven we in onze dagboeken, spelen nog wat en gana rond 24u een soort van slapen. De kwaliteit van slapen is mede afhankelijk van de route en de machinist. De een rijdt wat soepeler dan de ander en soms zijn er meer bochten waardoor je meer heen en weer wordt geschud.

Zaterdagmiddag komt de buurman langs, een man van begin 40. Hij neemt eigegemaakte wijn mee en gerookte vis. Het is een Russische traditie dat je zelf niet meedrinkt en eet van wat je hebt gegeven aan anderen, men moet jou dan wat aanbieden. Dus komt de Schotse whiskey op tafel, hij is verrukt en houdt bij ieder nieuw glas een speech en proost op ouders. Hij oefent zijn Engels, zegt dat hij officier is in het Russische leger, en iets met de geheime dienst te maken heeft. Hij krijgt natte ogen als hij vertelt over zijn overleden vrouw en zijn zoontje van 6. De whiskey is snelelr op dan onze wijn, hij blijft meer willen, haalt nog een fles sterke drank uit zijn coupe die met dezelfde vaart weer door zijn moeder wordt teruggehaald. We laten hem zelf die kant ook weer opgaan, het is genoeg geweest.